Osteopatia i terapia manualna są bardzo skutecznymi metodami rozwiązywania problemów bólowych narządu ruchu o podłożu funkcjonalnym – czyli wynikającym np ze złego funkcjonowania stawu w skutek skrócenia mięśni.
Czasem jednak sama terapia manualna to nie wszystko. Warto uzupełnić ją o Integrację Funkcjonalną. Dotyczy to zwłaszcza osób, które są regularnie aktywne fizycznie.
Czym jest integracja funkcjonalna? Nie jest to żadna specjalistyczna metoda ani terapia, a raczej trzon charakterystycznego dla fizjoterapii (i częściowo osteopatii) sposobu diagnozowania czynnościowego pacjenta (czyli diagnostyki funkcjonalnej).
Integracja Funkcjonalna pozwala na zidentyfikowanie w całym narządzie ruchu tak zwanych „słabych ogniw”, których obecność jest bezpośrednio związana z występowaniem dolegliwości bólowych.
Te „słabe ogniwa” to zwykle grupy mięśni, które w skutek działa różnych mechanizmów zostały albo nadmiernie skrócone / przeciążone, lub przestały być używane (aktywowane) we właściwy sposób. Często obydwie sytuacje występują równolegle w przeciwstawnych do siebie grupach mięśniowych (np gdy zginacze biodra są skrócone to prostowniki biodra będą osłabione i niewydolne).
Zadaniem terapeuty w procesie Integracji Funkcjonalnej jest zidentyfikowanie rejonów, gdzie występują wyżej wymienione zaburzenia, oraz poddaniu ich specjalistycznej terapii – w przypadku skróconych tkanek będzie to terapia manualna oraz nauka adekwatnych ćwiczeń rozciągających, a w przypadku osłabionych, nieaktywnych mięśni – trening, mający na celu poprawę ich działania.
Zastosowanie równolegle tych dwóch aspektów terapeutycznych – działania manualnego oraz aktywnych ćwiczeń – pozwala najszybciej i najoptymalniej zniwelować „słabe ogniowo” oraz odtworzyć zrównoważone działanie mięśni w obrębie zajętego stawu – tym samym niwelując najczęstsze czynnościowe przyczyny powstawania dolegliwości bólowych.
Warto wspomnieć, że Integracja Funkcjonalna nie ogranicza się tylko do lokalnego spojrzenia na dysfunkcyjne stawy, a bada współzależności pomiędzy różnymi rejonami ciała. I tak na przykład:
- Ból kolana może wynikać z koślawego stawu skokowego oraz osłabienia mięśni stabilizujących biodro;
- Ból kręgosłupa lędźwiowego – z niewydolności głębokich mięśni brzucha;
- Ból i „przeskakiwanie” w barku – z osłabienia mięśni stabilizujących łopatkę i ograniczenia ruchomości kręgów piersiowych;
Jeżeli doda się do tego wiedzę z zakresu Osteopatii na temat działania układu nerwowego oraz wpływu jaki mają zaburzenia funkcjonowania narządów wewnętrznych na aparat ruchu – powstanie kompletny system terapeutyczny, który pozwoli na kompleksowe, przyczynowo-skutkowe prowadzenie terapii. Tym jest właśnie w założeniach Integracja Funkcjonalna.
O wpływie jaki mają zaburzenia narządów wewnętrznych (jelit, żołądka, wątroby, układu moczowego czy oddechowe) na powstawanie dolegliwości bólowych narządu ruchu, będzie można przeczytać w osobnym artykule, który pojawi się już wkrótce. Serdecznie Zapraszam.